Filary Świata

Wiem troszke głupie ale chciałem spróbować jak mi wyjdzie... Juz wiem kiepsko ^^

-Mamo! Ale to nie sprawiedliwe! Za jaką kare muszę odrabiać zadanie Domowe?! Co ty sobie myślisz, że jesteś moją Władczynią a ja twoim Niewolnikiem?- Karol był bardzo oburzony ze względu na to, ze jego mama kazała mu odrabiać zadania... Nic dziwnego 10 jedynek z Polskiego a 15 z matematyki na pochwałę nie zasługuje.
-Jak śmiesz się tak do mnie odzywać?! Marsz do swojego pokoju masz szlaban do odwołania- W oczach matki widać było krokodyle łzy. Karol cały czerwony ze złości udał się do swojego Pokoju, usiadł przy biurku i przez kolejną godzinę mamrotał coś pod nosem o niesprawiedliwości i o tym, że jak będzie dorosły to on swoje dzieci będzie szanował.
Nagle z kuchni dobiegł krzyk matki... Nie był głosny ale zaniepokoił Karola i mimo rozkazu Matki wybiegł z pokoju. Zobaczył swoją Mamę która leżała na ziemi a na niej gruba książka która według Karola była gdzieś z przed stu lat. Gdy Karol pomógł Mamie wstać zaczął prawić jej komplementy w celu skrócenia kary.
-Nie podlizuj się... I tak to Ci nie pomoże. Marsz teraz do swojego pokoju... Aha i zabierz z sobą tą książkę "z przed stu lat".- Powiedziała mama i z spokojem nie zważając na jęki Syna udała sie do Salonu aby skończyć pić swoją kawę. Karol nieco podniecony zabrał książkę do Pokoju. Położył ją na biurko. Znał swoja matkę...
-Az jej nie przeczytam i nie streszcze jej to będzie mnie męczyć...- Skierował światło lampki na książkę starł z niej tony kurzu i zabrał się do czytania. Gdy tylko otworzył pierwszą stronę zobaczył cos niepokojącego... Otóż obrazek z pierwszej strony wyglądał jaki mini Film postaci ruszały się a gdy Karol dotknął tego obrazka znikł a razem z nim książka... Z początku bał sie ale po chwili podbiegłą do niego piekna dziewczyna i swoim łagodnym głosem powiedziała.
-Karol.. Nic nie mów... Twoja mama pisała tą książkę gdy była z tobą w ciąży zapisała w niej wszystkie marzenia związane z tobą... Również te o tym abyś przeczytał tą książkę. Podróżując po niej będziesz miał okazję zobaczyć wszystko co wydarzyło się w twoim życiu.- Dziewczyna odbiegła i po chwili znikła...
Koniec cz I

Część II - Magia? Książką?! - Czyli: Pomocy!

Karol ujrzawszy piękną długowłosą brunetkę i ciemnych oczach i ciemnej karnacji od razu się zakochał. Nie wsłuchiwał się za bardzo w jej słowa był zbyt zapatrzony w nią... W brzuchu poczuł uczucie którego nigdy do tąd nie znał... To nie była wczorajsza pizza ani mleko rozdawane w szkole... Karol po prostu sie zakochał. Gdy dziewczyna zaczęła znikać Karol złapał ją za rękę i tu bardzo dziwne ona nie znikła. Karol po raz pierwszy wykrztusił z siebie tak piękne słowa
-Cześć... Jestem Karol ale ty chyba to wiesz skoro żyjesz w książce o mnie. Wiesz co? Dziwie się, ze chcesz tutaj siedzieć... Wróć ze mną do zwykłego świata z toba u boku na pewno się poprawie. - Słysząc te słowa oburzona dziewczyna po prostu całkowicie znikła. Mimo iz nie było jej widać to Karol wciąż czuł, ze jest obok niego. To było pierwsze i według Karola ostatnie złamane Serce... Nie wiedząc co dalej wymyślił dla tej dziewczyny imię Julią... Tak aby zawsze o niej pamiętać. Znowu otworzył książkę tym razem obrazka nie było był tylko tekst zapisany jakby jego pismem... Karol wczytał sie po czym podrapał się po głowie za gwizdał tupia przy tym nogą i powiedział do Siebie
-Ale cacko! Jak to możliwe? W tej książce jest wszystko co wydarzyło się przed chwilą... Ale to musi być drogie- W głowie Karola pojawiły się brzydkie myśli ale zaraz po przypomnieniu sobie o Julii myśli znikły. Karol kierując się radami pięknej dziewczyny czyli Julii udał się w miejsce swoich narodzin do szpitala. Ujrzawszy swój poród Karolowi zaczęło mocniej bić serce. Malutkie dzieciatko całe rózowe małe czarne włoski na głowie... Zobaczył też swoja mamę którą widocznie to wszystko bolało ale nie myślała o tym myślała tylko, że gdy dziecko dorośnie będzie wspaniałym dzieckiem. Karol wybiegł z szpitala i udał się na jakąś łąkę... Ujrzał tam siebie mającego zaledwie dwa latka biegającego z swoją mamą. Uciekając tak ciągle zorientował się, że ten cały świat to miejsca w których kiedykolwiek on był. Karol na początku cieszył się z tego ale gdy zobaczył także swojego pierwszego papierosa, pierwszy łyk piwa... Coś ścisnęło go za serce. W oczach Karola pojawiły się łzy. Zamkął oczy i zaczął krzyczeć
-Chce wrócić do domu! Do mamy! DO domu...- Krzyczał tak przez kilka minut gdy otworzył oczy zobaczył, że jest w domu. Czym prędzej pobiegł do Salonu przytulił mocno matke i powiedział
-Mamo przepaszam, ze byłem takim złym Synem poprawie się obiecuje!- Matka zrozumiała, że syn czytał książkę dlatego skróciła jego szlaban.
Koniec części II.

Dalej nic nie mam xD